خانه‌نشینی جانبازان با قرنطینه افراد عادی قابل قیاس نیست

به گزارش خبرنگار نوید شاهد، «محمدرضا مهری» از جانبازان 70 درصد جنگ تحمیلی است که از سال 1383 در اداره اسناد فرهنگی شهدا، فعالیت دارد. وی تاکنون اسناد دست‌نوشته بسیاری از شهیدان را به همراه همکاران دیگرش در این مرکز مرمت کرده است که شمار این آثار مرمت شده 103‌هزار برگ شامل مقاله، خاطره، شعر، یادداشت و ... اعلام شده است.

با آن‌که محمد‌رضا مهری هر دو پایش را در جبهه‌های جنگ تحمیلی جا گذاشته اما به گفته خودش در هنگام خانه ماندن و در روز‌های قرنطینه آرام و قرار ندارد و همواره می‌کوشد حضوری فعال از خودش را در جامعه به نمایش بگذارد.

او می‌گوید: جانبازان هفتاد درصد که با آسیب‌های جسمانی زیادی رو به رو هستند، ناچار به سپری کردن روزهای عمر خود در خانه هستند. حتی زمان خواب و استراحت جانبازان نیز مانند مردم عادی نیست. آن‌ها گاهی تا صبح درد می‌کشند و به همین دلیل بیدارند اما در هنگام روز نیز امکان خوابیدن وجود ندارد. بنابر این نمی‌توان شرایط در خانه ماندن آن‌ها را با یک فرد عادی که شرایط قرانطینه را می‌گذاراند، مقایسه کرد.

این جانباز جنگ تحمیلی که بیشتر اوقات در خانه ماندن اجباری خود را به مطالعه اختصاص داده است، ادامه می‌دهد: کتاب‌های «تاریخ مشروطیت» اثر محمدعلی تهرانی کاتوزیان و کتاب «تاریخ یعقوبی» را در این مدت مطالعه کردم. به هر حال هر کسی باید اوقات فراغتش را به گونه‌ای پر کند. البته این را هم بگویم که من برای تلویزیون دیدن یا فضای مجازی خیلی وقت نمی‌گذارم.

مهری معتقد است که آن‌چه درخانه ماندن جانبازان 70 درصد را تا اندازه‌ای تحمل‌پذیر می‌کند، حمایت‌های گرم و صمیمانه همسران آنان است. وی با ابراز تاسف از این‌که جامعه ارزش کار همسران جانبازان را درک نکرده‌ است، می‌افزاید: افرادی چون همسرم که پس از مجروحیت با من ازدواج کرد یا بانوانی که همسرانشان پس از ازدواج جانباز شده‌اند، صبوری زیادی به خرج داده‌اند و با تمام توان زندگی خود را ادامه دادند. معتقدم بعد از شهیدان، همسران جانبازان که به دلیل رسیدگی به جانبازان سلامتی خود را از دست داده‌اند، از مظلومیت خاصی برخوردارند.

این جانباز جنگ تحمیلی با گلایه از عدم سرکشی مستمر به خانواده‌های جانبازان و به ویژه جانبازان 70 درصد می‌گوید: معمولا به خانواده جانبازان به صورت منظم سرکشی نمی‌شود. تحمل یک جانباز اعصاب و روان در خانه کار بسیار سختی است. البته آن‌ها حتما برای خداوند کار کرده‌اند اما باید از زحمات آن‌ها تشکر کرد زیرا سهم مهمی در ایجاد آرامش خانه و تربیت فرزندان دارند.

مهری روز عروسی با همسرش را به خاطر می‌آورد و ادامه می‌دهد: فقط 50 روز از مجروحیتم گذشته بود که ازدواج کردیم. مراقبت‌های همسرم توانست حال عمومی من را خوب کند. گاهی پیش می‌آمد که 6 ماه در بیمارستان بستری بودم. همسرم که خودش از آسیب‌دیدگی رنج می‌برد، حتی اجازه نمی‌داد در این مدت کسی به جای او از من مراقبت کند. به یقین می‌گویم که تمام همسران جانبازان با خداوند معامله کرده‌اند.

به گفته این کارشناس مرمت، از سال (1382) که فراخوان گردآوری اسناد بنیاد شهید منتشر شد، اسناد زیادی به بنیاد شهید رسید که خیلی از آن‌ها در شرایط نامناسبی نگهداری شده بودند و تا همان زمان هم بیش از 20 سال از برخی اسناد گذشته بود. از سال دوم ایجاد بخش مرمت اسناد در بنیاد شهید توانستیم اسناد بسیاری از شهیدان را مرمت کنیم. حتی یک سال توانستیم 12‌هزار برگ سند را مرمت کنیم.

مهری یادآور می‌شود: این کار برایم روحیه بخش است و فکر می‌کنم اگر فرصت فعالیت اجتماعی برای جانبازان 70 درصد فراهم باشد، آن‌ها با دلخوشی بیشتری روزهای در خانه‌ماندنشان را تاب می‌آورند.