اسلام غريب است
بسمه تعالي
در خرمشهر زندگي مي كرديم ابراهيم 14 سال بيشتر نداشت. روزهاي آغازين جنگ بود كه لشكر بعثي عراق تا40 كيلومتري خرمشهر پيش روي كرده بود. چند روزي بود كه آب و برق خرمشهر قطع شده بود و ما به سختي در آنجا زندگي مي كرديم به طوري كه آب آشاميدني را از دريا با ظرفهايي بنام داران به منزل مي آورديم و در حبانه مي كرديم و بعد از آن در كوزه مي ريختيم تا صاف شود و بعد مصرف مي كرديم. چند روزي همين كار ما بود تا اينكه ساعت 11 شب بود كه اعلام كردند خرمشهر را ترك كنيد. همان شب ما منزل خودمان را ترك كرديم به طوري كه فقط مقداري نان با خود برداشتيم و به مسجد جامع خرمشهر پناه برديم تا صبح شود. فرداي آن روز بسوي آبادان حركت كرديم. هر چه به ابراهيم اصراركرديم كه تو هم با ما بيا گفت نه مادر الان اسلام غريب و تنها است و من درخرمشهر مي مانم.
ابراهيم درخرمشهر ماند و به مردم و مجروحين كه در درگيري هاي شهر مصدوم شده بودند كمكهاي اوليه را مي رساند. به مردمي كه در خرمشهر مانده بودند آب و غذا مي رساند و مجروحين را با كمك دوستانش به مسجد جامع منتقل مي كرد تا از آنجا به بيمارستان انتقال دهند. 40 روز از ابراهيم خبري نداشتيم وقتي كه ما از خرمشهر خارج شديم وضع و اوضاع شهر خيلي اسفناك بود به طوري كه ماشين نبود تا ما به آبادان بيائيم. بالاخره به هر مشقتي بود به آبادان آمديم و از آنجا به رامهرمز رفتيم. چون يكي از دخترانم ساكن رامهرمز بود. در آنجا بوديم كه اطلاع دادند ابراهيم مجروح شده و در تهران بستري مي باشد. من و پدرش به تهران رفتيم و ديديم كه تركش به پاي ابراهيم اصابت كرده و او مجروح است.
چندين روز در بيمارستان بستري بود. همين كه كمي بهبود يافت گفت مي خواهم برگردم به منطقه.
سال سوم هنرستان بود كه درسش را رها كرد و رفت. چند روزي در تهران آموزش نظامي ديد و از آنجا به اهواز اعزام شد و بعد هم به منطقه رفت. درحالي كه چند روز بيشتر از ماه رمضان نگذشته بود در حمله اي بنام رمضان مفقودگرديد. 5 مرداد61 بود كه خبر آوردند ابراهيم شهيد شده است. 14 سال مفقود الاثر بود كه يك روز ما را به اراك دعوت كردند در آنجا عكسي به ما نشان دادند كه من تشخيص دادم عكس ابراهيم مي باشد و فرمي را پر كرديم كه به معراج شهدا انتقال دادند و در آنجا نيز تائيد شد. ابراهيم را در همان سالها تفحص كرده بودند ولي چون پيكر او با ديگر شهداي اين حمله قابل تشخصي نبوده آنان را به بهشت زهرا(س) منتقل مي كنند و در قطعه 26 شهداي گمنام دفن مي كنند كه بعد از 14 سال نام و نشان ابراهيم بر روي سنگ قبرش در قطعه 26 حك شد.
منبع: اسناد و مدارک موجود در بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم
