مرگ در بستر یا مرگ در راه خدا و ملت ؟

به گزارش نوید شاهد لرستان شهید محمدناصر باغباني،يكم ارديبهشت 1346، در شهرستان بروجرد به دنيا آمد. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. بيست و نهم اسفند 1366، در سرپل ذهاب توسط نيروهاي عراقي بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. مزار او در زادگاهش واقع است.

وصيت نامه شهيد محمد ناصرباغبانی

بسمه تعالي

با درود و سلام به پيشگاه منجي عالم بشريت و فرزند گرامي اش و با درود و سلام به خدمت امت اسلامي ايران و با درود به خانواده عزيز و گرامي خودم .

نميدانم در اين فرصتي كه پيش آمده است چه جملاتي به عنوان وصيت نامه بنويسم .از كجا شروع كنم و به كجا خاتمه دهم.به تو اي مادر عزيز و مهربان ،كه تا اين لحظه از عمر من چه زحماتي به خود دادي تا مرا كه بچه اي بيش نبودم به اين سن و سال رساندي! چه بنويسم، چه كلمه اي را براي تو انتخاب كنم كه بتواند آن والايي و بزرگي تو را برساند. تورا به چه چيزي تشبيه كنم كه ارزش تورا داشته باشد .فقط اين را ميدانم كه تورا دوست ميدارم و تورا هميشه دوست داشته ام.

به تو اي پدر مهربان كه چه رنج هايي را كشيدي، چه زحماتي براي من به خود ديدي، تا توانستي لقمه ناني براي من تهيه كني. فقط اين را ميتوانم بگويم و بنويسم كه واقعاً شرمنده تو و مادرهستم اميد آن را دارم كه خداوند بزرگ طول عمر عظيم به شما عنايت دارد و هدف من اين بود كه بعنوان ديني كه در اين ملت بر گردن دارم ادا كنم. و ميدانم كه در اداي اين دين ، كوتاهي كرده ام كه اميدوارم، خداوند بزرگ خود اين دين را از گردن من بردارد. انسان هر كس که باشد، بالاخره روزي بايد از اين دنيا برود . ولي مرگ در بستر با مرگ در راه خدا و ملت و كشور فرق دارد. چه بهتر كه انسان در راه دوم از بين برود و با مرگ خود در راه آزادي و پيشرفت اسلام قدم بردارد . روزاولي كه پا از خانه بيرون نهادم، خود را به دست خدا سپردم ، و هر چه كه خدا براساس قرارداد مقرر نموده ، بايد با آغوشي باز پذيرا بود و من هم اين شهادت را با آغوشي باز و دلي پر از شادي پذيرا شدم.من در زندگي خود به جز گناه و وصيت چيزي ديگري ندارم و اكنون دست و پاي گناه آلود خود را به سوي خدا دراز كرده ام و با دلي بسيار شرمنده از كارها گذشته به خود از خداوند بزرگ طلب بخشش دارم و در آخر از شما برادران و خواهران كه شما را خيلي دوست دارم خواهش مي كنم ازياد خدا غافل نباشيد و هميشه خدا را ناظر كارهاي خود بدانيد و نماز را هيچ وقت فراموش نكنيد و اگر در طول زندگي خود كاري انجام داده ام كه موجب ناراحتي شما بوده ، از همگي شما طلب بخشش دارم و اميدوارم كه من را ببخشيد و در پايان همگي شما را به خدا مي سپارم و سلامتي شما را از خداوند متعال خواهانم.

اميدوارم كه خداوند مرا از جمله كساني قرار دهد كه در راه او قدم برداشتند و در راه او به شهادت رسيدند.