«مکتب شهادت»؛ میراث پرافتخار امام خمینی (ره)
نیمه خردادی دیگر از راه رسید و عطر و بوی امام عارفان، مقتدای آزادگان، سراسر ایران اسلامی را لبریز از یاد و عطر حضور «امام و شهدا»ی نهضت و انقلاب بزرگش ساخته است. رهبری که نام جاویدش تا ابد، اسم رمز «عزت» اسلام و چراغ‌راهنمای امتش در اعصار و قرون است. بزرگ‌مردی که به تعبیر حکیمانه رهبر معظم انقلاب: «این انقلاب، بی‌نام خمینی (ره) در هیچ جای جهان شناخته شده نیست.»
سالروز ارتحال آن یگانهٔ دوران و قافله‌سالار قبیله نور که با فراقش، جان دلباختگان را قرین غم و اندوه کرد و ایرانیان و مسلمانان و مستضعفان عالم غرق در شیون شدند. وداع بزرگ و هنگامه‌ی عظیم بشری که در تاریخ پر فراز خود نظیر آن را به یاد ندارد و این نبود جز اعجازی که از آن دم مسیحایی در جهان تحت ظلمت و اسارت شیاطین عصر به ظهور رسید و با دمِ صدق آن پیر خرابات عشق، معجزاتی آفرید به عظمت؛ «الهی‌ترین انقلاب تاریخ بشر» و به بزرگی فتح‌الفتوح تربیت جوانانی مخلص و عارف و سالک حق که جبهه‌های دفاع از دین و میهن را معراج گاه و محراب فنای عارفانه و محل ظهور والاترین فضیلت‌های معنوی ایثار و شهادت کردند.
یکی از بزرگ‌ترین میراث و یادگارهای امام خمینی (ره) و ماندگارترین میراث او، معماری «فرهنگ جهاد» و «طریق شهادت»، به‌مثابه راهبرد اصلی و اصیل انقلاب در برابر همه طراحی‌ها و راهبُردهای نظام سلطه و استکبار جهانی بود. امام، با این «شهادت‌طلبی»، همه معادلات بشری و جهانی را بی‌اثر و دگرگون کرد و همه قاعده‌ها را تغییر داد.
فرهنگ و تمدن بشری در عصر حاضر، ثمره انقلاب اسلامی را در ظهور جوانانی سلحشور دید که عاشق شهادت بودند و وصیتنامههای نوجوانانی که یک تکامل معنوی و روحی و یک تحول عرفانی را در خود به نمایش می‌گذاشتند. سربازان خمینی (ره) برای پیشقدم شدن در ایثار و شهادت، از هم سبقت می‌گرفتند و بی‌قرار و چشم‌انتظار شهادت بودند. امام «حیات طیبه» را با شهادت معنا کرده و فرمودند: «مکتبی که شهادت دارد، اسارت ندارد» و: «ملتی که شهادت برای او سعادت است، پیروز است» و «هراس آن کسی دارد که شهادت، مکتب او نیست»
حضرت امام (ره) شهادت را در ابعاد و اندازه‌های یک «معرفت» و «مکتب» تبیین فرمود. در افق نگاه آن حکیم عارف، شهادت‌طلبی، جوهره حیات‌آفرینی و مایه بقای یک ملت است که مرگ در راه خدا و در مسیر احیا و اعتلای ارزش‌های الهی، او را حریف همه ابرقدرت‌های جهان و تسلیحات و تجهیزاتشان می‌کند.
حضرت امام (ره) شاگرد مکتب عاشورا و فرزند و وارث مکتب عزت، استقامت و کرامت حسینی (ع) است. او انقلاب را با شعار عاشورایی: «خون بر شمشیر و مشت بر مسلسل پیروز است»، از هنگامه‌های خوف و خطر، به ساحل امن پیروزی و نجات، رهبر شد و در جنگ تحمیلی هشت‌ساله نیز همین تفکر را سلاح و پرچم و هویت فرزندان دلیر و رشیدش در مصاف با دشمن ساخت.
اگر بتوان مهم‌ترین مشخصه و علامت رزمندگان ما را از اولین روز تهاجم و تجاوز دشمن و از حماسه مدافعان مظلوم خرمشهر و سوسنگرد تا طریق‌القدس و فتح‌المبین و بیت‌المقدس و از خیبر تا والفجر ۸ و از کربلای ۵ تا مرصاد، در یک چیز خلاصه کنیم، همان «شهادت‌طلبی» بود که خون شهامت را در رگ این فاتحان انقلابی، به جوشش و جریان می‌آورد و از یک رزمنده نوجوان، آتشفشانی می‌ساخت که پیروزی حقیقی را در شهادت، و فتح را نه در بازپس‌گیری یا تصرف جغرافیا و خاک که در ساحت روح و باطن و در صحنه‌های خودسازی و خلوص و خداجویی یافته بود.
این جنگ برای فرزندان آن پیر مراد، یک افق «سلوک» و یک گستره به پرواز روح و یک میدان اشراق حقیقت و وصول به معرفت حق بود. این است که در کلام آن معلم بزرگ مکتب عرفان شهادت، شهید تنها یک جان‌باخته در راه وطن نیست. در کلام او: «شهادت، اوج بندگی و سیروسلوک در عالم معنویت است» و شهید، بر بلندای قله قداست، «نظر می‌کند به وجه الله...»
و پانزدهم خرداد، روز آغاز قیام عاشورایی آن حسین زمان و سالروز آغاز رهبری حضرت امام خامنه‌ای (مد ظله العالی)، شاگرد راستین و خلف صدق او هم هست که این پرچم فرهنگ شهادت‌طلبی را از لحظه عروج آن روح خدایی، بر دوش کشیده و تا امروز، علم‌دار و سلسله‌جنبان آن گشته است.
وطن بر شاخسار سدره گر دارد امام ما
خدا از ما نگیرد سایهٔ طوبای رهبر را
یعقوب سلیمانی/ معاون فرهنگی و آموزشی بنیاد شهید و امور ایثارگران
