مرکز اسناد ایثارگران منتشر کرد:
به بهانه چهلمین روز شهادت دختر دماوند؛ سَروین حمیدیان
اسمش را گذاشته بودند سَروین؛ یعنی «شبیه سرو»
سروین زیبا بود و مهربان؛ مثل همهٔ دختر‌های این سرزمین. نُه سال بیشتر نداشت تازه کلاس سومش تمام شده بود. اسمش را گذاشته بودند سَروین؛ یعنی شبیه سرو. از طرف مادر، فرزند دماوند بود. مثل همهٔ هم‌سن‌وسال‌هایش، داشت زندگی‌اش را می‌کرد؛ سرخوش و کودکانه، بی‌خیال دنیای نامرد آدم‌بزرگ‌ها. هنوز کار‌ها داشت با این زندگی.
به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، شهادت شماری از آینده‌سازان ایران در حملات تروریستی رژیم صهیونی بار دیگر نشان داد که این رژیم به هیچ قاعده و قانون بین المللی پایبند نیست و برخلاف آنچه که به دروغ اعلام کرده است، نه تنها غیرنظامیان را مورد حمله مستقیم قرار داده بلکه این رژیم کودک‌کش آنچه در غزه و فلسطین انجام داده بود بر سر کودکان این مرز و بوم هم آورد.
رژیم صهیونیستی در سحرگاه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ به ایران حمله کرد و در این حملات تروریستی ۹۳۵ تن از شهروندان کشورمان به شهادت رسیدند. برخلاف تمام ادعا‌های این رژیم و رسانه‌های وابسته به آنها، شهیدان این حملات تنها از یک قشر نبودند بلکه علاوه بر فرماندهان عزیز نظامی و دانشمندان بزرگ هسته‌ای، مردمان عادی، ورزشکاران و دانش‌آموزان نیز بودند.
در میان شهدای این حمله وحشیانه نام دختر ۹ ساله دماوندی به نام «سروین حمیدیان» به چشم می‌خورد. زیبا بود و مهربان؛ مثل همهٔ دختر‌های این سرزمین. نُه سال بیشتر نداشت تازه کلاس سومش تمام شده بود. اسمش را گذاشته بودند سَروین؛ یعنی شبیه سرو. از طرف مادر، فرزند دماوند بود. مثل همهٔ هم‌سن‌وسال‌هایش، داشت زندگی‌اش را می‌کرد؛ سرخوش و کودکانه، بی‌خیال دنیای نامرد آدم‌بزرگ‌ها. هنوز کار‌ها داشت با این زندگی.
تا اینکه روز ۲۵ خرداد آمد؛ روز دوم جنگ اسرائیل، نامردترینِ دنیا، علیه ایران ساعت سه‌ونیم عصر بود صدای هولناکی از شرق تهران شنیده شد. هدف، یکی از خانه‌های محلهٔ تهران‌نو بود. چند لحظه بعد دو خانه آن طرف‌تر هم فروریخت؛ خانه‌ای که سروین ساکن طبقهٔ پنجمش بود و آن لحظه شاید وسط یک بازی کودکانه بود یا کناردست مادر؛ هرچه بود، ترکش‌های آن انفجار، خورد وسط همهٔ زندگی‌شان. از آن لحظه و آن انفجار، چند روزی زمان برد تا پیدایش کنند. آخر قصهٔ او و مادرش حدیث، شبیه آخر قصهٔ دایی‌اش سعید شد؛ همانی که چهل سال قبل‌تر توی گیرودار دشمنی دیگر جانش را گرفته بود.
قصه تلخ و غریبی است، قصهٔ موشک و کودک. آن همه ظرافت دخترانه را چه به جنگ؟ آن همه شور زندگی را چه به مرگ؟ آن همه زیبایی را چه به خاک؟
حالا سروین برای همیشه مهمان دماوند شده، آن هم توی آغوش گرم و امن و آرام مادر مهربانش. حالا دیگر هر وقت بخواهد مادر برایش قصه می‌گوید؛ بی‌دغدغه و بی‌هراس.
قصهٔ نامردی‌ها هم بالاخره تمام می‌شود و چیزی که در همیشهٔ تاریخ این سرزمین باید بماند و می‌مانَد، نام و قصهٔ سروین و سروین‌هاست.
سروین دانش آموز پایه سوم دبستان شاهد شهید بهشتی منطقه ۱۳ شهر تهران به همراه مادرش در جریان حملات رژیم صهیونیستی ۲۵ خردادماه در منزل مسکونی به شهادت رسید.
انتهای پیام/
