به بهانه ی ولادت موفور السرور حضرت صاحب الزمان علیه السلام

شعبان که میشود هوس میکنم کاری برایت بکنم

سه‌شنبه, ۲۸ ارديبهشت ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۰۱

اخبار

گاهی وقتها فرزند کوچکم هوس میکند توانمندی اش را با من تقسیم کند. مثلاً سینی بزرگ و پر از ظرفی را که میخواهم از روی زمین بلند کنم با دستان کوچکش میگیرد و به زبان نصفه و نیمه اش میگوید:من بدند بتنم (من بلند بکنم)!

اینجاست که مجبورم سینی را در ارتفاع قد کوتاهش پایین آورده و تا مقصد دولا دولا ببرم که او هم گمان کند باری از روی دوشم برداشته و دونفری کار را انجام داده ایم.

این وسط به خاطر تکانهایی که به سینی وارد میکند گاهی اوقات اجسام داخل سینی میرزندو کثیف کاری و شکستن و ... را هم اضافه میکندو زحمتم چند برابر میشود. آخر کار هم باید تشویقش کنم که عزت نفسش زیر سوال نرود و دفعه های بعدهوس کمک کردن از سرش نیفتد!جور دیگر که نگاه میکنم میبینم در این ماجرا مدتی را باهم بوده ایم ...

شعبان که میشود هوس میکنم کاری برایت بکنم . با زبان الکنم که در گلو می اندازم اعلام میکنم که،ما امسال فلان تصمیم را داریم !بعد شما مجبور می شوید سطوح بزم میلادتان را آنقدر پایین بیاورید که من قدم برسد. آن وقت من آنقدر بچگی میکنم و بازیگوشی که شما برای به مقصد رساندنش به زحمت می افتید.آخر این بار سنگین که اندازه ی دستان من نیست ! بعد که شما می برید تا مقصد و من خیال برم می دارد که به به چه کار ها که نکرده ام و تو باید رفع و رجوعش کنی ...! با نا بلدی هایم چه گناه ها را که به چه ثواب ها ترجیح داده ام، چه دلها این وسط شکسته ام ، چه آدم ها که از در خانه ات دور کرده ام ( به خیال نزدیک کردن) و ... .آخر کار هم یک احساس خوب و یک سیم وصل به من هدیه میکنی که نکند هوس کار کردن برای شما از سرم بیفتد!

قربان پدری کردنت که هر جور شده چند روزم را با خودت گذراندی یا صاحب الزمان علیه السلام