مشق عشق از خانه تا مسجد
به گزارش نوید شاهد لرستان، کرونا با همه دردسر و سختیها و تلخیهایی که داشت اما چیزهای خوب هم بر جای گذاشت؛ از ایثار و فداکاری کادر درمان گرفته تا از خود گذشتگی طلبههای جوان و ایثار مردمان این سرزمین. کم نیستند افرادی که در شرایط کرونایی شاید بتوان گفت حماسه آفریدند.
فریبا کوشکی معلمی است که صادقانه مشغول تعلیم دانش آموزان در منزل شده تا آینده سازان این مرز و بوم به واسطه کرونا از تحصیل و آموزش غافل نشوند، وی به راستی ثابت کرد که معلمی شغل انبیا است.
کرونا صحنهی هنرنمایی انسانهایی شد که خوبی و نوع دوستی در وجودشان موج میزند، این معلم نیز مانند بسیاری از معلمان سرزمینمان که در شرایط بحرانی خود را وقف دانشآموزان کردهاند شرایط فراهم کرده تا دانش آموزان پایه اول و دوم که به لحاظ تحصیلی در شرایطی حساسی قرار دارند از تحصیل جا نمانند.
او که خود را 42 ساله معرفی میکند، رضایت در کلامش هویدا است، با شور و هیجان و نه از سر خستگی از تلاشش میگوید، به راستی که این معلم و همه معلمانی که در مواقع بحرانی در صحنه حضور دارند ثابت کردند که معلمی عشق است و نه شغل. کوشکی که حدود یازده سال است مشغول تدریس دانش آموزان پایه اول و دوم است، عشق و ایثار را به خوبی مشق کرده است.
وجدان کاری و احساس وظیفه
این معلم میگوید: با شروع کرونا و محدودیت تحصیل، دانش آموزان این روستا نیز با مشکل مواجه شدند، اما نکته مهم در روستا، وضع آنتن دهی است که بسیار ضعیف بوده، من که معلم هستم باید ساعتها برای دانلود فیلم و عکس صبر کنم.
مشکل دیگر اینکه بضاعت مالی بعضی خانواده ها طوری نبست که بتوانند چند میلیون را به خرید گوشی اختصاص دهند، من چون در میان آنها هستم این موضوع را به خوبی درک میکنم، باور کنید همین هزینه شارژ هم برایشان دشوار است، نکته دیگر اینکه پایه اول و دوم به لحاظ آموزش در شرایط حساسی قرار دارند، و فضای مجازی شاد نمیتواند آنطور که باید و شاید تاثیر گذاری لازم را داشته باشد همه این موارد باعث شد که به فکر آموزش آنها در منزل باشم.
کوشکی ادامه میدهد: امسال 12 دانش آموز دارم، 4 نفر کلاس دوم و 8 نفر کلاس اول. پایه دوم را به دلیل اینکه تعدادشان کمتر است در خانه آموزش میدهم، و دانش آموزان کلاس اول چون تعدادشان بیشتر است را به مسجد میبرم.
همه پروتکلهای بهداشتی را از ماسک گرفته تا فاصله اجتماعی رعایت میکنم، تهیه ماسک و ضدعفونی و حتی تغذیه دانش آموزان برای زنگ تفریح به عهده خودم است، نظافت سرویس بهداشتی را هم خودم انجام میدهم.
وی میگوید: همانطور که گفتم آنتن دهی در روستا خیلی مشکل دارد گاهی برای دانلود فیلمی باید 12 ساعت اینترنت روشن باشد به طوری که من مجبور میشوم گوشی را به پشت بام ببرم، باور کنید تمام وقت من صرف آموزش میشود، شب را هم با این فکر سپری میکنم که فردا باید چه کاری انجام دهم.
دانش آموزان همه چیز من هستند
این معلم روستا با اشاره به اینکه تا جایی که توانستم زحمت کشیدم تا دانش آموزان از تعلیم و آموزش جا نمانند، بیان میکند: گاهی دانش آموزی در روستا نیست فردا او را خصوصی آموزش میدهم، حتی روز جمعه هم مشغول تعلیم هستم، دانش آموزان همه چیز من هستند، من جز این دانش آموزان کسی را ندارم.
کوشکی میگوید: خانواده به ویژه مادرم در این مسیر همراه من بوده حتی از من بیشتر دغدغه دانش آموزان را دارد، وقتی یکی از دانش آموزان به دلیلی نمی تواند همراه دیگران حضور پیدا کند و روز بعد مراجعه میکند مادرم میگوید: اشکال ندارد دخترم امروز را هم برای او وقت بگذار.
عشق و علاقه مرا به این سمت سوق داد
او در بخش دیگری از صحبتهای خود با اشاره به اینکه عشق و علاقه عامل اصلی بود تا من به این وادی قدم بگذارم، میگوید: معلمی شب و روز ندارند واقعا به حق است که گفتهاند معلمی شغل انبیا است، قشر زحمتکشی هستند که با همه وجود برای تعلیم دانش آموزان تلاش میکنند.
وی میگوید: دلم میخواهد دانش آموزانم به جایی برسند که افتخار کنم و بگویم این همان کسی بود که من به او "بابا آب داد" را یاد داده ام.
کوشکی معتقد است: سیستم شاد و فضای مجازی یک تجربه و مکمل است تا کم و کاستیها را برطرف کند، اما اینکه دانش آموزان از این مسیر بتوانند تحصیل کنند خیر، ما نمیدانیم در فضای مجازی چه میگذرد که آیا دانش آموزان واقعا خودشان تکالیف را انجام میدهند یا خیر.
این معلم در پایان میگوید: کرونا به ما نشان داد که در شرایط بحرانی هم میشود با همدلی و از خودگذشتگی کارها را پیش برد، معلمان هم شبانه روز در این عرصه از هیچ تلاشی برای تعلیم و تریت دانش آموزان فروگذاری نکردند و به راستی به وظیفه خود حتی در خانه هم عمل کردهاند.
انتهای پیام/