روز شهادتم، روز عروسی من است
به گزارش نوید شاهد لرستان، یکی از همرزمان شهید الیاس سوری درخصوص شب و روز شهادت این شهید گرانقدر می گوید:
شهید الیاس سوری در تاریخ دوم فروردین 1373 جهت انجام مأموریت عازم بانه کردستان می شود و به مین کاری محل عبور اشرار، کومله و دومکراتها می پردازد تا اینکه در تاریخ بیست و هشتم فروردین با ماشین روی مین می رود و از ناحیه سر و پا مجروح می گردد که فرماندهی تیپ ۵۷ آقای حاج نوری به ایشان می گویند شما قریب به یک ماه است که در منطقه مستقرید و مجروح هستید به مرخصی بروید، ولی روح ملکوتی شهید در قالب تن نمی گنجد و سودای پرواز به آسمان ها و پیوستن به خیل دوستان شهیدش و رسیدن به آمال و آرزوی دیرینه اش دارد.
یک روز قبل از شهادت به همرزمانش سفارش می کند که اگر شهید شدم وصیت نامه ام در آلبوم شخصی ام در یک چمدان که پیش یکی از برادرانم که محصل است می باشد.
شب شهادت ایشان یکی از همرزمانش در عالم رؤیا می بیند که عروسی ایشان است. صبح روز شهادت خواب را برایش تعریف می کند ایشان می گویند اگر امروز شهادت نصیبم شد واقعأ عروسی من است چون چه سرور و شادمانی والاتر از شهادت وجود دارد؟ علی ایحال در روز پنجشنبه مورخه هشتم اردیبهشت 1373 ساعت سه و نیم بعدازظهر که ایشان در حال ثبت و گراگیری میدان مین در تنگه هنگ ژال (آسمان بین) منطقه بانه کردستان پای شهید به تله انفجاری مین M-16 برخورد می نماید و پس از دو الی سه دقیقه روح بلند و ملکوتیش از عالم خاک به افلاک می رسد.
در این انفجار یکی از برادران طرح عملیات که همراه ایشان بوند سخت مجروح و یک پای ایشان قطع و از ناحیه چشم آسیب جدی می بیند.
پیکر مطهر ایشان سه روز بعد در روز یکشنبه بر فراز دستان مردم فهیم و قدر شناس شهرستان کوهدشت در قطعه شهدای بهشت زهرای آن شهرستان تشعیع و در کنار دیگر همرزمانش آرام می گیرد.
انتهای پیام/