یَل گردان، یَل اخلاق هم بود

به گزارش نوید شاهد لرستان، حجت شریفی از همرزمان شهید بهروز مدیری در خصوص خاطرات این شهید والامقام می گوید:

جبهه دانشگاه بود و معلم آن امام حسین (ع). اخلاق همه ی رزمندگان در جبهه خوب بود و غیر از این هم انتظاری نمی رفت؛ اما انسان همیشه دستخوش تغییرات درونی و بیرونی قرار می گیرد و خوبی ها و بدی ها و کم و زیادش را خصوصاً در سختیها رو می کند.

جبهه هم که یک روز و دو روز نبود. به ویژه دوری از خانواده، رویارویی با دشمن دَدمنش، کمبودهای فراوان مادی، امکانات همه جانبه در جبهه ی دشمن، فشار روحی شهادت بعضی از عزیزان بر همسنگرانشان و هزاران سرد و گرم دیگر دست به دست هم می داد تا در بعضی از رزمندگان نیز -به مصداق آیه ی شریفه ی قرآن سوره معارج که فرموده «اِنَ الاِنسانَ خُلِقَ هّلوعاً(19). اِذَا مَسَهُ الشَّرَجَزُوعاً»(20)، حالت "هّلوعاً و جّزوعاً" پیدا شود. گاه وضعیت و شرایط سخت، عصبانیت ها و ناملایمات باعث می شد تا بعضی از بچه ها یک جایی به هم بریزند و نقص و ضعف اخلاقی خود را آشکار کنند؛ اما بهروز از این قاعده مستثنی بود. او نه تنها «یل» گردان بود بلکه «یل اخلاق» هم بود و خود را بر اساس این سخن امیرمؤمنان علی (علیه السلام) ساخته بود که فرموده است: «اَشجَعُ النّاسِ مَن غَلَبَ هَواهُ» (شجاع ترین مردم کسی ست که بر هوای نفس خود غلبه کند). خوش اخلاقی و خودداری از هواهای نفسانی از ویژگی های همیشگی او بود.

خنده رو، با متانت و بسیار سر به زیر بود. برای عملیات و رزم با دشمن لحظه شماری می کرد. بسیار صبور بود. هیچگاه ندیدم تقاضای مرخصی کند؛ چه کوتاه مدت یا بلند مدت از رزمندگانی بودند که تحت هیچ شرایطی مرخصی نمی رفتند، زیرا می ترسیدند بعد از رفتن آنها گردانشان عملیات برود و آنها از نعمت شرکت در جهاد با دشمنان اسلام و فوز عظیم شهادت جا بمانند. همیشه آماده ی جهاد و ماجراجویی برای به زانو درآوردن دشمن بعثی بود.

منبع: ستاره های به خون خفته ی لرستان، ج1، نویسنده «حجت شریفی»، کارشناس امور شاهد و ایثارگران اداره‌ی آموزش و پرورش ناحیه‌ی 2 شهر مقدس قم. از رزمندگان لشکر 57 حضرت ابوالفضل (ع).

انتهای پیام/