یادی از «شهید زنده وطن» که در شب رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) به خدا پیوست

سید نورخدا به زاهدان اعزام می‌شود و فرماندهی یگان تکاوری را به‌عهده می‌گیرد؛ مأموریت او در منطقه دوساله بود که حدود 1 سال و 7 ماه در زاهدان زندگی کرده و حدود پنج ماه به پایان مأموریتش باقی مانده بود که در 17 اسفندماه سال 87 در منطقه لار با گروهک تروریستی ریگی درگیر شده و مورد اصابت مستقیم تک‌تیرانداز دشمن قرار گرفت و یک گلوله دو زمانه به سرش اصابت کرد.

در عملیاتی که با گروهک تروریستی اشرار عبدالمالک ریگی ملعون انجام شد، سید نورخدا موسوی به درجه رفیع جانبازی نائل شد، چند تن از محافظان این سرزمین مجروح شدند و چندین نفر از همکارانش نیز به شهادت رسیدند.

سید نورخدا موسوی مردانه در برابر دشمنان دین ایستاد و فداکاری کرد، این دلاورمرد لرستانی دوشادوش دیگر رشیدمردان این سرزمین برای مقابله با گروه ملعون ریگی حضور داشت که پس از دلاوری‌های بسیار از ناحیه سر مجروح شد؛ اولین نفری که در این عملیات خبر شهادتش اعلام شده بود سید نورخدا بود که بعداً متوجه شدند نبضش هنوز کار می‌کند و پس از طی کردن یک مسیر 85کیلومتری جاده خاکی با ماشین حمل سربازان، آقاسید را به بیمارستان انتقال داده بودند که بنا بر تعریف دوستان سید، برای باز کردن مسیر داخل شهر و در خیابان‌ها دوستان وی تیر هوایی شلیک می‌کردند تا مردم راه را باز کنند و از داخل خیابان‌ها کنار بروند.

نور خدا درحالی طی مأموریتی دو ساله، فرماندهی یگان تکاوری را به عهده داشت که هنوز پنج ماه از پایان مأموریتش در این خطه از کشور باقی مانده بود که در یک حادثه مجروح و ۱۰ سال به کما رفت به گونه‌ای که لقب «شهید زنده وطن» به وی اختصاص و سرانجام در شب رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) آسمانی شد.

گفته می‌شود پنج روز قبل از شهادت، او دچار تنگی نفس شدید شد و توسط پزشکان معالج مرتب تحت درمان بود و از اکسیژن استفاده می‌کرد که پیش از آن جز در شرایط بحرانی و اورژانسی مصرفی نداشت و با توجه به کسالتش در پنج روز آخر عمر، توسط پزشکان ملاقات وی ممنوع شده بود.
انتهای پیام/