شهیدی که ذبیح خدا شد

به گزارش نوید شاهد لرستان، در سومين روز آبان سال 1346 در شهرستان اليگودرز ميان خانواده اي متدين و زحمتکش کودکي به دنيا آمد که با تأسي به حضرت ابراهيم (ع) او را «ذبيح الله» ناميدند تا در آينده اي نه چندان دور ذبيح راه خدا شود وچون مولايش حسين (ع) در راه دفاع ار آرمانهاي اسلامي بند از بندش بگسلند. از همان کودکي در کنار سجاده ي پدر نشست و با تماشاي قيام و قعود وي در مقابل پروردگار عالميان، با احکام نوراني اسلام آشنا شد و به انجام آنها پرداخت. آن گاه که گامهايش توان پيمودن راه را يافت، به سوي مدرسه رفت و دوره ي ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت به پايان برد. سپس وارد هنرستان فني شهيد باهنر اليگودرز شد.

ذبيح الله، در دوران فراغت تحصيلي به کار مي پرداخت و بخشي از هزينه هاي تحصيلي خود را تأمين مي کرد. تحصيل او را از مسجد و عبادت جدا نکرد و هميشه سعي داشت در صف جماعت حضور داشته باشد. اگر چه بودند افرادي که از رفتارهاي مذهبي وي عصباني نشان مي دادند و بارها سعي کرده بودند او را از رفتن به مسجد و يا جلسات ديني بازدارند. وي تا سال دوم هنرستان تحصيل کرد، سپس سنگر آموزش را رها کرد و در سال 1366 لباس مقدس سربازي را پوشيد. با درخواست وي، به يگان کميته انقلاب اسلامي منتقل و به جمع لشکريان روح الله (ره) از تيپ الحديد درآمد.

صداقت، ساده زيستي، جوانمردي و شجاعت از خصيصه هاي ويژه ي ذبيح الله بود که او را در ميان اطرافيان زبانزد خاص و عام کرده بود. با احترام به ديگران و تحمل مشکلات و صبوري در مقابل دشواريها، درسهاي نيکي بود که از او براي دوستانش به يادگار مانده است.

ذبيح الله، از دوستداران ورزش بود و در رشته هاي کوهنوردي، دوميداني، تنيس روي ميز و ورزش باستاني فعاليت مي کرد و در بعضي از آنها رتبه و جوائزي نيز بدست آورده بود. با اينکه در رشته ي راه و ساختمان تحصيل مي کرد ولي در طراحي، خطاطي و مينياتور نيز دستي داشت و آثار زيبايي را خلق مي کرد. مبارزه با طاغوت را از سن ده سالگي شروع کرد و بعد از پيروزي انقلاب اسلامي نيز در مسير حفاظت از دستاوردهاي انقلاب قدم برداشت. در کسوت سربازي از خرم آباد به ازنا و از آنجا به خرمشهر منتقل شد و در منطقه ي شلمچه به پاسداري از مرزهاي ايران اسلامي پرداخت.

سرانجام در دوازدهم خرداد 1368 بر اثر اصابت تير به سر و چشم وي به داخل رودخانه ي عرايض افتاد و همرزمانش بعد از تلاش فراوان توانستند پيکر او را که روح بلندش از آن پرواز و بسوي آستان مقدس دوست رفته بود، پيدا کنند و براي خاکسپاري به زادگاهش آورند. همانگونه که وي وصيت کرده بود، او را در کنار مزار دوستانش، شهيدان سيدمصطفي و سيدجواد ميرشاکي به خاک سپردند.

انتهای پیام/