«شهیدی از فاتحان سوسنگرد»
به گزارش نوید شاهد لرستان، شهید علیرضا ناصری نسب در یکم اسفندماه 1336 در یکی از روستاهای شهرستان خرم آباد دیده به جهان گشود.
وی سالیان نوجوانی را در کنار پدر سپری کرد. با اوج‌گیری مبارزات حق طلبانه حضرت امام خمینی (ره) دوشادوش مردم شهید پرور خرم آباد مبارزات خود را علیه حکومت منفور پهلوی شروع و تا سرنگونی کامل آن ادامه داد.
شهید ناصری نسب بعد از پیروزی انقلاب به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و به منظور مقابله با منافقین در غرب کشور به منطقه کردستان اعزام شد.
وی با تشکیل تیپ 57 حضرت اباالفضل (ع) به عضویت شورای فرماندهی و معاونت لجستیک آن تیپ منصوب شد و با شروع جنگ تحمیلی عازم جنوب شد.
نحوه شهادت
شهید در عملیات‌های متعددی از جمله آزادسازی خرمشهر، کربلای 4 و 5، بیت المقدس و حاج عمران شرکت داشت. بعد از پذیرش قطعنامه 598 و پایان جنگ برای مقابله با تحرکات منافقین کوردل در اسلام آباد غرب راهی این منطقه شد و در مصاف با آن مزدوران بعثی در تاریخ دوم مرداد 1367 در منطقه سرپل ذهاب بر اثر اصابت ترکش بمب خوشه‌ای هواپیماهای دشمن بعثی به شدت مجروح شد. وی به بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران انتقال داده شد که متاسفانه بعد از گذشت چهار ماه و بیست و یک روز، معالجات بر روی وی موثر واقع نشد و سرانجام در تاریخ 24 آذرماه 1367 در همان بیمارستان به درجه رفیع شهادت نایل آمد.
خاطره‌ای از همرزم شهید
در سال 1359 به اتفاق سردار شهید علیرضا ناصری به عنوان یکی از فرماندهان نیروهای اعزامی لرستان و تعداد 200 نفر از پاسداران جان برکف سپاه خرم آباد به فرماندهی سردار شهید نعمت الله سعیدی عازم مناطق عملیاتی خوزستان شدیم.
با توجه به هجوم دوباره عراق برای تصرف شهر سوسنگرد به این شهر اعزام شدیم. قبل از حضور رزمندگان لرستانی، نیروهای مردمی و تعداد زیادی از رزمندگان شجاعانه در مقابل دشمن ایستادند و تعداد زیادی از آنها شهید شدند. از جمله این رزمندگان، نیروهای ادوات تبریز بودند که تا آخرین قطره خون و تا آخرین فشنگ و نفر خود در برابر دشمن جانانه مقاومت کرده و در روزهای ابتدایی همگی شهید شده بودند.
زمانی که نیروهای لرستان به سوسنگرد رسیدند اکثر نقاط شهر در دست دشمن قرار داشت. نیروهای اعزامی لرستان به محض ورود به شهر با دشمن درگیر شده و یک شبانه روز به نبرد خیابانی و تن به تن با نیروهای ارتش عراق پرداختند.
به دلیل تجهیزات دشمن، نیروهای خودی حدود یک هفته در محاصره ارتش عراق قرار گرفتند. در طول این مدت هیچگونه امکان امدادرسانی و پشتیبانی وجود نداشت، نیروهای خودی از یک طرف مجبور بودند با دشمن بجنگد و از طرفی با گرسنگی مبارزه کنند. بالاخره با زحمت فراوان و با کمک یکی از اهالی به‌جا مانده در شهر، مقداری آرد پیدا کردند و تعدادی از رزمندگان وسایل و امکانات ابتدایی مهیا نموده و به طبخ نان پرداختند، سهم هر رزمنده فقط یک قرص نان برای یک شبانه روز بود.
بعد از چند روز محاصره و نبرد بی‌امان با دشمن، نیروهای جان بر کف هوانیروز با حمله‌ای رعد آسا به ستون زرهی دشمن یورش بردند و نیروهای کمکی از جمله گردان ویژه جنگ‌های نا منظم به فرماندهی شهید دکتر چمران و سایر نیروهای کمکی از جناح‌های مختلف به دشمن یورش بردند و رزمندگان لرستانی که در داخل شهر و در محاصره بودند نیز وارد نبرد سرنوشت ساز خود با دشمن شدند و حماسه‌ای کم نظیر آفریدند.
دشمن در برابر مقاومت دلاورمردان لرستانی و نیروهای کمکی تاب مقاومت نیاورده و پس از نبردی سخت و تلفات سنگین مجبور به عقب نشینی از شهر سوسنگرد شد.
پس از آزادسازی سوسنگرد در تاریخ بیست و ششم آبان 1359 نیروهای کمکی نیز از راه رسیدند و آنانی که طی روزهای قبل، خسته از درگیری مداوم در برابر دشمن ثمره مقاومت‌شان را می‌دیدند، با چشمانی‌تر از اشک شوق و زبانی شاکر به لطف خدا، نیروهای تازه از راه رسیده را در آغوش می‌کشیدند. نیروهای کمکی به تعقیب دشمن پرداختند و نیروهای حماسه آفرین لرستان از جمله سردار شهید «علی رضا ناصری» تا یک ماه بعد از آزادسازی شهر نیز در سوسنگرد ماندند و پاسداری از این شهر را به عهده گرفتند، در این نبرد تاریخی تعدادی از دلاورمردان شجاع و حماسه‌ساز لرستانی شهید و مجروح شدند.
انتهای پیام/
