شهیدی که ذبیح خدا شد
به گزارش نوید شاهد لرستان، در سومين روز آبان سال 1346 در شهرستان اليگودرز ميان خانواده‌ای متدين و زحمتکش کودکی به دنيا آمد که با تأسی به حضرت ابراهيم (ع) او را «ذبيح الله» ناميدند تا در آينده ای نه چندان دور ذبيح راه خدا شود و چون مولايش حسين (ع) در راه دفاع از آرمانهای اسلامي بند از بندش بگسلند. از همان کودکي در کنار سجاده پدر نشست و با تماشاي قيام و قعود وي در مقابل پروردگار عالميان، با احکام نوراني اسلام آشنا شد و به انجام آنها پرداخت. آن گاه که گامهايش توان پيمودن راه را يافت، به سوي مدرسه رفت و دوره ي ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت به پايان برد. سپس وارد هنرستان فني شهيد باهنر اليگودرز شد.
ذبيح الله، در دوران فراغت تحصيلي به کار مي پرداخت و بخشي از هزينه هاي تحصيلي خود را تأمين مي کرد. تحصيل او را از مسجد و عبادت جدا نکرد و هميشه سعي داشت در صف جماعت حضور داشته باشد. اگر چه بودند افرادي که از رفتارهای مذهبی وی عصبانی نشان مي دادند و بارها سعي کرده بودند او را از رفتن به مسجد و يا جلسات ديني بازدارند.
وي تا سال دوم هنرستان تحصيل کرد، سپس سنگر آموزش را رها کرد و در سال 1366 لباس مقدس سربازي را پوشيد. با درخواست وي، به يگان کميته انقلاب اسلامي منتقل و به جمع لشکريان روح الله (ره) از تيپ الحديد درآمد.
صداقت، ساده زيستي، جوانمردي و شجاعت از خصيصه هاي ويژه ذبيح الله بود که او را در ميان اطرافيان زبانزد خاص و عام کرده بود. با احترام به ديگران و تحمل مشکلات و صبوري در مقابل دشواريها، درسهاي نيکي بود که از او براي دوستانش به يادگار مانده است.
ذبيح الله، از دوستداران ورزش بود و در رشته هاي کوهنوردي، دوميداني، تنيس روي ميز و ورزش باستاني فعاليت مي کرد و در بعضي از آنها رتبه و جوائزي نيز بدست آورده بود. با اينکه در رشته ي راه و ساختمان تحصيل مي کرد ولي در طراحي، خطاطي و مينياتور نيز دستي داشت و آثار زيبايي را خلق مي کرد. مبارزه با طاغوت را از سن ده سالگي شروع کرد و بعد از پيروزي انقلاب اسلامي نيز در مسير حفاظت از دستاوردهاي انقلاب قدم برداشت. در کسوت سربازي از خرم آباد به ازنا و از آنجا به خرمشهر منتقل شد و در منطقه ي شلمچه به پاسداري از مرزهاي ايران اسلامي پرداخت.
سرانجام در دوازدهم خرداد 1368 بر اثر اصابت تير به سر و چشم وي به داخل رودخانه ي عرايض افتاد و همرزمانش بعد از تلاش فراوان توانستند پيکر او را که روح بلندش از آن پرواز و بسوي آستان مقدس دوست رفته بود، پيدا کنند و براي خاکسپاري به زادگاهش آورند. همانگونه که وي وصيت کرده بود، او را در کنار مزار دوستانش، شهيدان سيدمصطفي و سيدجواد ميرشاکي به خاک سپردند.
انتهای پیام/
