شهیدی که مورد توجه صیاد دلها بود
به گزارش نوید شاهد لرستان، شهيد «شاهمراد نقدی»، فرزند «محمد باقر» در پنجم دی ماه 1329 در شهرستان خرم‌آباد به دنيا آمد. بهار تعلیم و تربیت را در زادگاه خود شروع کرد، تحصيلات ابتدايی را در دبستان «وصال» و دوره متوسطه را در دبيرستان «ملک الشعراء بهار» و «پهلوی» گذراند و در رشته رياضی ديپلم گرفت.
ورود به نظام
شاهمراد نقدی با توجه به علاقه ويژه به نظام و ارتش، پس از اخذ مدرک دیپلم، در مهر ماه 1348 وارد دانشكده افسری شد و با طی دوره مقدماتی پیاده در لشکر یکم مرکز، مشغول انجام وظیفه شد. در مهر ماه 1351 با اخذ درجه ستوان دومي در رسته پياده فارغ التحصيل شد و جهت طی دوره مقدماتی به شيراز رفت. بعد از پايان دوره مقدماتی در لشکر یکم مرکز مشغول انجام وظیفه شده و تا پيروزی شکوهمند انقلاب در سِمت فرمانده دسته و گروهان در آن یگان مشغول به کار بود و در همان سالها با دختری از خانواده‌ای مذهبی ازدواج کرد که ثمره این ازدواج یک فرزند پسر و یک فرزند دختر بود.
اولین مأموریت ها
در سال 1358 به لشكر 84 خرم آباد منتقل و با درجه ي سرواني به عنوان فرمانده گروهان سوم 139 اولین مأموریت خود را برای برقراری امنیت در منطقه «پاوه – نوسود» آغاز کرد. در سال 1359 نیز در مرحله دوم مأموریت «پاوه» در همان سِمت شرکت کرد. نقدی در هر دو مرحله مأموریت پاوه در جهت پاکسازی منطقه از وجود عناصر ضد انقلاب تلاش چشمگیری داشت به طوری که در جریان تصرف تپه (وول کل حلوا یار) که منجر به کشته شدن «حمه رش» یکی از ضد انقلابیون سر سخت شد؛ گروهان ایشان نقش محوریت عملیات را داشت.
هنگام عملیات «عبور از سیروان» بر روی پل «دو آب» مورد اصابت تیر مستقیم دشمن قرار گرفت و از ناحیه دست مجروح شد.
ایشان به لحاظ اعلام آمادگی برای پذیرش مأموریت‌های رزمی مورد توجه امیر «علی صیاد‌شیرازی» و «ناصر کاظمی» فرماندار «پاوه» قرار گرفت و به یک سال ارشدیت نائل شد.
فرماندهی گردان
سروان «نقدی» در اوایل دی ماه 1359 به قرارگاه تیپ 84 واقع در جبهه «دهلران» منتقل شد، ایشان پس از مدتی خدمت در قرار گاه تیپ واقع در جبهه «دهلران» و با ایجاد تغییرات در فرماندهی و تجدید سازمان تیپ در اواخر آبان ماه سال 1360 با در یافت درجه موقت سرگردی به فرماندهی گردان 139 منصوب شد.
افتخار آفرینی در عملیات‌ها
سرگرد «نقدی» در زمستان سال 1360 عملیاتی را طراحی کرد و اسم عملیات را محمد رسول الله (ص) نامید و شخصاً فرماندهی عملیات را به عهده گرفت و برای جرای آن عملیات تلاش فراوانی کرد و همچنین برای شرکت دادن گردان 139 در عملیات غرور آفرین «فتح‌المبین» به عنوان یگان خط شکن اصرار زیادی ورزید و گردان تحت امر ایشان در این عملیات با تصرف ارتفاع 202 در عمق مواضع دشمن و دستیابی به توپخانه 130 م م متجاوزین، نقش آفرینی کرد.
شهادت
«شاهمراد نقدی» که در عملیات «فتح المبین» برای درهم شکستن پاتک‌های دشمن و ادامه پیشروی بی‌تابی می‌کرد؛ حدود ساعت 9 صبح روز 4 فرودین 61 به همراه ستوان «عسکر نیازی»، فرمانده گروهان دوم و چند نفر دیگر برای شناسایی محل و بررسی آخرین وضیعت دشمن، در جنوب «عین خوش» به جلو حرکت نمود که در این حین خودرو حامل ایشان مورد هجوم دشمن قرار گرفته خود و همه همراهانش به جز یک نفر به شهادت رسیدند.
خاطره همرزم شهید «نقدی» در زمان عملیات «فتح المبین»
نيمه شب اولين روز فروردين 1361 بود. سكوت عجيبي در «دشت عباس» و كوه‌های پيرامونش حكمفرما بود. به نظر نمی‌رسيد كه تا ساعاتی ديگر بزرگترين عمليات جنگی ده‌های اخير ثبت خواهد شد.
از خيمه فرماندهی سروی لرستانی با خصوصيات سرداران ايران زمين و مريد مولا اميرالمومنين بيرون آمد. او سردار عزيزمان «نقدی» تكيه گاه و اعتماد به نفس گردان بود. سردار رشيد اسلام در حالی كه به بچه‌ها نزديک می‌شد با علامت دو دست گردان را به گردهمایی دعوت می‌كرد. امرش به گوش جان خريده و به زودي اجرا شد. همه منتظر شنيدن كلام گرمش بودند صدايش رسا بود و به آرامی گفت: همرزمان توجه كنيد تا زودتر پراكنده شويم. سكوت مطلق نشان فرمانبرداری گردان بود. وی ادامه داد: «تا ساعاتی ديگر درسی ماندگار به تجاوزگران به ايران و كوفيان علی (ع) ستيز و طايفه بعثی مزدور خواهيم داد.»
سردارمان اضافه كرد: «عزيزان سرباز چنانچه در بين شما كسی هست كه كسالت و خدای ناكرده گرفتاری دارد فقط به سرگروهبان واحدش مراجعه و با ايشان همكاري كند.سوالی هست؟»
همه سکوت کردند. این سردار دلها گفت: «خداوند با جهادگران است پاينده ايران برقرار پرچم سه رنگ جمهوري اسلامی وصال رهبرمان به مهدی صاحب الزمان (عج) صلوات.» سپس روي برگرداند كه اشك در چشم گردان حلقه زده بود مگر می‌شد سرداری به اين عزيزی را تنها گذاشت!؟ آرزوی گردان بود كه نقدی بماند و از همين چادر فرماندهی عمليات را هدايت كند.
داغ شاهمراد
همرزمان شهید «نقدی» و تمامی کسانی که ایشان را می‌شناختند وقتی راجع به وی صحبت می‌کنند؛ حسرتی از عروج زود هنگام این جوان لایق و شجاع لرستانی در کلامشان احساس می شود. «اسکندر بیرانوند» در خاطراتش گفته است؛ روز چهارم فروردین سال 61 بزرگترین ضربه به من وارد شد. مطلع شدم سرگرد «نقدی» شهید شده است. با جیپ میول سریع به محل استقرار «نقدی» رفتم او جلو رفته بود و شهید شده بود. خیلی به من فشار آمد شب نشستم روی جاده آسفالته آنقدر برای وی گریه کردم که چشم هایم دیگر اشک نداشت. شهادت «نقدی» داغی بر دلم گذاشت که حالا هم التیام پیدا نکرده است.
انتهای پیام/
