فرمانده‌ای که کوه را به زانو درآورد
شنبه, ۰۶ ارديبهشت ۱۴۰۴ ساعت ۱۰:۵۰
در عملیات بیت‌المقدس ۴، شهید «اصغر لشنی» با رشادتی بی‌نظیر، قلهٔ صعب‌العبور شاخ شمیران را فتح کرد؛ قله‌ای که همه آن را غیر قابل تسخیر می‌دانستند.
به گزارش نوید شاهد لرستان، شهید «اصغر لشنی» متولد ششم فروردین ۱۳۲۹ در شهرستان دورود، فرزند یک کشاورز ساده و مادری فداکار. تا پایان دبستان بیشتر درس نخواند، اما در مکتب غیرت و عشق به ولایت، سال‌ها شاگردی کرد. در سال ۱۳۵۹، همان وقتی که انقلاب هنوز طراوت روزهای اولش را داشت، اصغر هم ردای سبز پاسداری بر تن کرد تا از باورهایش دفاع کند، با سلاح، با جان، با تمام هستی.
آغاز درخشش در جنگ
با شروع جنگ تحمیلی، بدون هیچ تردیدی به میدان رفت؛ در عملیات حصر آبادان، اولین برگ از دفتر جهادش را امضا کرد. در فتح‌المبین و بیت‌المقدس فرمانده گروهان بود و در رمضان، با وجود مجروحیت از ناحیه کتف، علم ایستادگی را زمین نگذاشت.تنگه چزابه، والفجر ۶، حاج عمران، کربلای ۴ و ۵... هر جا که آتش جنگ شعله می‌کشید، حاج اصغر با قامتی استوار حاضر بود. گاهی با لبخند، گاهی با زخم، اما همیشه باایمان. مجروح که می‌شد، بیمارستان تنها ایستگاه موقت او بود؛ زودتر از آنکه پزشکان انتظار داشتند، دوباره به یارانش در خط مقدم می‌پیوست. بودنش قوت قلب بود؛ مردی که نبودنش را حتی دشمن هم باور نمی‌کرد.
فتح شاخ شمیران و ایستادگی تا آخرین مأموریت
در عملیات بیت‌المقدس ۵ که منجر به فتح شاخ شمیران شد، دیگر همه فهمیده بودند که حاج اصغر فقط یک فرمانده نیست، او نماد امید و جسارت لشکر ۵۷ حضرت ابوالفضل (ع) است. او معاون محور عملیاتی بود و فرمانده گردان محرم، ولی آنچه او را بزرگ‌تر می‌کرد، نه مقام نظامی، بلکه خلوص بی‌حدش در خدمت به خدا و مردم بود.وقتی به مرخصی تشویقی فرستاده شد، خیلی دوام نیاورد. دلش پیش یارانش بود. دوباره راهی شد. اما تقدیر، پایان این روایت را در گردنه‌ای از جاده‌های لرستان نوشت؛ جایی که اتومبیلش واژگون شد و حاج اصغر با زبان روزه، در ماه میهمانی خدا، به مهمانی حقیقی رفت؛ نزد خدایی که سال‌ها در راهش مجاهدت کرد.
هفتم اردیبهشت ۱۳۶۷، خرم‌آباد آخرین ایستگاه زمینی سردار جبهه‌های نور بود. اما او هرگز نرفت؛ در قلب لرستان ماند، در حافظه تاریخ ماند و در نگاه هر جوانی که از ایمان و مردانگی می‌خواهد درس بگیرد.مزارش در زادگاهش آرام‌گرفته، اما یادش هنوز در کوچه‌های غیرت این سرزمین زنده است.
انتهای پیام/
نظر شما
