خاطرات شفاهی والدین شهدا؛
پدر شهید «سید اسداله قریشی» میگوید: من به همراه اسداله به جبهه میرفتم، او جثه کوچکی داشت. در ابتدا بیسیم چی گردان بود و دائم به ابتدای گردان میرفت و میآمد، بعد که آرپی جی به دست گرفت، انتهای آرپی جی روی زمین کشیده میشد. هر وقت من در سالهای بعد سراغی از او میگرفتم همه او را با جثه کوچکش میشناختند.