شهید سید کاظم رضوی ده جمال در دست نوشته هایش نوشته است: مادر جان تو آنى كه وقتى آن قاصد خوش خبر، مژده شهادت فرزندت سيد باقر را با محبوبش به تو داد در جواب گفتى خوشا به سعادتش و فرياد زدى خدايا راضيم به رضاى خدا، مادر چه بگويمت گل از ديدنت پرپر مى شود، آسمان مى گريد، زمين مى نالد، بلبلان نجواى شهادت را مى خوانند.