دلنوشته دختر اولین شهید مدافع حرم استان هرمزگان
6 سال است که درس می خوانم و تو هیچ وقت پای تمرین ریاضی ، علوم و اجتماعی من نبودی اما همین که حال، نیستی ، همین که از تمام داشتنت حق من و داداشم شده یک قاب عکس ، یک درس را خوب بهم آموختی نه به من به همه همکلاسی هایم به مدرسه مان ، به شهرمان و به خیلی ها تو حرف نزدی و عمل کردی تو به ما آموختی ، می شود آرام و بیصدا بود اما قهرمان شد و امروز بابای ساکت و آروم من شد قهرمان کشورم . بابای خوبم بیا بیا که اندازه ده تای بچگی هایم با تو حرف دارم امروز دیگر من شرمنده (حضرت)رقیه (س) نیستم . صدای هل من ناصر حسین (ع) که هنوز همه عالم را گرفته ، تو بودی که لبیک گفتی . زیارتت قبول زائر بی بی زینب (س). تو با اسلحه رفتی ایستادی تا آجر از آجر حرم عمه سادات تکان نخورد . من و مادرم می ایستیم چادر را محکمتر می گیریم و برادرم قلم علم بر انگشتانش می فشارد تا با معرفت از کشور و اسلام دفاع کنیم . شهادتت مبارک پدر مهربانم