پورعلی

انسانها را از تاريكيها به روشنائيها مى كشد و اما بيشتر انسانها به نظر من بجاى اينكه بطرف خدا بروند ، بطرف دنيا مى روند يعنى اينقدر دنيا زيبا و دوست داشتنى است كه انسان را بطرف خودش مى كشد.