محمد حسین خزائی

دنيا را بيش از حد بها نبخشید و فريب اغواهاى نفس را نخورید كه در لحظات نهايى سنگ رسوايى تنهايى و جدايى از صالحات گريبانگير روحتان خواهد شد و بر جهاد عزم بندید كه مواجگاه انسانهاى وارسته تنها و تنها در لابه لاى پيكار ها نهفته است و بسى حسرت بار است كه انسان طعمه گرگ نفس گردد و با سرگرمي ها و بندها، روح خويش را بر رگهاى جسم ميخ كند.

پروردگارا اينك مى خواهم پيغام خونين خويش را بر دفتر خاطرات بازماندگان نگارم گويا انديشه اى استوار و پيامى پويا و گويا نمى يابم زيرا كه در خود همواره جز تباهى و رخوت نيافته ام چگونه مى توانم خود را در معركه نيز چون زندگى دنيا ظاهرى ايمانى و كلامى آنچنانى دگرگونه جلوه دهم. بار پروردگارا اين حقير سراپا تقصير را كه جز به نصرت تو اميدوار نيست در اين لحظات آخرين مدد كنى كه جز تو مرا يارى نيست و جز ادای تكليف شرعى انديشه اى در سر نداشته و اميدم اعتصام به ريسمان ولايت و لياقت و شفاعت از بارگاه قدسى حضرت اقدس توست .

با آغاز جنگ تحمیلی احساس تکلیف کرد و از سوی بسیج مستضعفین روانه جبهه های نبرد حق علیه باطل شد و در عملیات های متعدد در کنار رزمندگان اسلام حماسه ها آفرید. سرانجام پس از سال ها مجاهدت در راه خدا در ششم بهمن ماه سال 1366 در منطقه عملیاتی ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و به کاروان عظیم شهدا پیوست. پیکر وي را در گلزار شهداي شهر فیروزان از توابع شهرستان نهاوند به خاک سپردند.