مصطفی بابایی پور

مگر خداوند بر ما نمی فرماید: «لَقَد كانَ لَكُم في رَسولِ اللَّهِ أُسوَةٌ حَسَنَةٌ» پس بر ماست که جا پای ایشان گذاریم. مگر پیامبر بر کوچکتر از خود سلام نمی کرد مگر در جواب بدی ها نیکی نمی کرد، مگر با برادرانش با شادابی برخورد نمی کرد، مگر بی آلایش و فروتن نبود؟ مگر دستگیری از محرومان نمی کرد، مگر هر چه برای خودش دوست داشت برای دیگران نمی خواست؟ مگر از پرکارترین و عابدترین و منظم ترین افراد نبود و مگر به حق خویش قانع نبود؟

به فرض اينكه خطايى هم از فرد نا آگاهى سر زد آيا به اين مى ارزد كه همچون پيش تحت فرمان بيگانه و متاثر از زندگى ننگين غرب يا شرق زندگى كنيم. به خداوند كه جوانمردان مومن در طول تاريخ با خون خود اثبات كردند كه ترجيح مى دهند جان بازند ولى غيرت و شرافت خود را حفظ نمايند .

شايد خدائى ناخواسته در ميان ما افرادى باشند كه حمايت هاى خود را انقلاب حماسه ها مى سرايند اما آنجا كه سخن از عملى به ميان آيد كمتر كسى است كه مردانه بر گفته هاى خويش ايستادگى نمايد. ليك بر فرزندان اينچنين سرزمينى دلير پرور و مكتبى اين چنين شهيد پرور زيبنده نيست كه راه رفيقان ناموافق در پيش گيرند و آنجائيكه صحبت از ايثار به ميان آيد ميدان تهى گردد و تمامى ادعایش را به دست فراموشى سپارد. نه هرگز! .

از ادبیات و نثر بسیار قوی و زیبایی برخوردار بود و سعی می کرد عقاید و افکار خود را در قالب دلنوشته های عمیق و معنوی منتشر نماید تا شاید به این روش نیز امر به معروف و نهی از منکر کرده باشد.