شهددای گلستان

حالا ديگر تاريكي همه جا را فرا گرفته و شب است و تنها در كنجي در سنگر نشسته و زانوي غم در بغل گرفته و تنهاي تنها با يكي راز و نياز مي كنم دل خون است و جگر پردرد حرفها بسيار براي گفتن دارم