آقای قاضی

شرایطمان طوری بود که حتی فرشی زیر پایمان نداشتیم. صبحانه فقط نان و چای می‌خوردیم و پنیر سر سفره‌مان پیدا نمی‌شد. زندگی‌مان با شهریه طلبگی و پول نمازهای استیجاری که می‌خواندم، می‌گذشت.