یَل گردان، یَل اخلاق هم بود

به گزارش نوید شاهد لرستان، حجت شریفی از همرزمان شهید «بهروز مدیری» در خصوص خاطرات این شهید والامقام می‌گوید: جبهه دانشگاه بود و معلم آن امام حسین (ع). اخلاق همه ی رزمندگان در جبهه خوب بود و غیر از این هم انتظاری نمی رفت اما انسان همیشه دستخوش تغییرات درونی و بیرونی قرار می‌گیرد و خوبی‌ها و بدی‌ها و کم و زیادش را خصوصاً در سختی‌ها رو می‌کند.

جبهه هم که یک روز و دو روز نبود. به ویژه دوری از خانواده، رویارویی با دشمن دَدمنش، کمبودهای فراوان مادی، امکانات همه جانبه در جبهه ی دشمن، فشار روحی شهادت بعضی از عزیزان بر همسنگرانشان و هزاران سرد و گرم دیگر دست به دست هم می‌داد تا در بعضی از رزمندگان نیز -به مصداق آیه ی شریفه ی قرآن سوره معارج که فرموده «اِنَ الاِنسانَ خُلِقَ هّلوعاً(19). اِذَا مَسَهُ الشَّرَ جَزُوعاً»(20)، حالت "هّلوعاً و جّزوعاً" پیدا شود. گاه وضعیت و شرایط سخت، عصبانیت‌ها و ناملایمات باعث می‌شد تا بعضی از بچه‌ها یک جایی به هم بریزند و نقص و ضعف اخلاقی خود را آشکار کنند اما بهروز از این قاعده مستثنی بود. او نه تنها «یل» گردان بود بلکه «یل اخلاق» هم بود و خود را بر اساس این سخن امیرمؤمنان علی (علیه السلام) ساخته بود که فرموده است: «اَشجَعُ النّاسِ مَن غَلَبَ هَواهُ» (شجاع‌ترین مردم کسی ست که بر هوای نفس خود غلبه کند.) خوش اخلاقی و خودداری از هواهای نفسانی از ویژگی‌های همیشگی او بود.

خنده‌رو، با متانت و بسیار سر به زیر بود. برای عملیات و رزم با دشمن لحظه شماری می‌کرد. بسیار صبور بود. هیچگاه ندیدم تقاضای مرخصی کند؛ چه کوتاه مدت یا بلندمدت از رزمندگانی بودند که تحت هیچ شرایطی مرخصی نمی‌رفتند زیرا می‌ترسیدند بعد از رفتن آنها گردانشان عملیات برود و آنها از نعمت شرکت در جهاد با دشمنان اسلام و فوز عظیم شهادت جا بمانند. همیشه آماده ی جهاد و ماجراجویی برای به زانو درآوردن دشمن بعثی بود.

منبع: ستاره‌های به خون خفته‌ی لرستان، ج1، نویسنده «حجت شریفی»، کارشناس امور شاهد و ایثارگران اداره‌ی آموزش و پرورش ناحیه‌ی 2 شهر مقدس قم. از رزمندگان لشکر 57 حضرت ابوالفضل (ع).

انتهای پیام/