شجاعت افراد در جنگ مشخص می‌شود
به گزارش نوید شاهد لرستان، شهید «محمدحسن ولی‌پوری» در سال 1342 در خانواده‌ای مذهبی و فقیر در روستای قلعه نصیر از توابع شهرستان پلدختر چشم به جهان گشود. با سختی و مشقت دوران طفولیت را پشت سر گذاشت. از همان اوان کودکی در بین بچه‌های هم سن و سال خود فردی شجاع و دلیر بود.
در سال 1360 بنا به وظیفه شرعی سرلشگر 88 زرهی زاهدان خدمت سربازی خود را با سربلندی به پایان رسانید. پس از خدمت مقدس سربازی در بسیج سپاه به صفِ صف‌شکنان شب شکن پیوست و در بیشتر عملیاتها شرکت نمود و در یکی از عملیاتها در منطقه حاج عمران به شدت مجروح گردید که چندین بار عمل جراحی و روزها بیهوشی را پشت سر نهاد که مجروحیت او به حدی بود که قادر به خوردن غذا نبود. پس از چند ماه از مجروحیت شهید ولی پور، وی آرام و قرار نگرفت و راهی منطقه ماووت عراق شد و نهایتاً در تاریخ یازدهم فروردین 1366 در ماووت به صف شهیدان پیوست.
بنده اولين كسی بودم كه در بيمارستان بالای سر او رفتم و حالش را جويا شدم بد بود و دوباره مورد عمل جراحی قرار گرفته بود، به طوری كه وقتی به شكم وی نگاه می‌كرد بدن انسان می‌لرزيد تا چشمش به من افتاد خنديد و گفت اقوام و دوستان چطورند و بعد از آن به من گفت فلانی گرد و غبار جبهه بر روي پيشاني ام نشسته به من كمك كن تا صورت خود را بشورم. پاهايش را شستم و صورتش را هم شستم. بعد پرستار را خواست تا پانسمانش را عوض كند. مجروح زياد بود و راهرو پر از بيمار و مجروح.
پرستار دير آمد و شهيد به او گفت: چرا دير آمدی می‌ميرم يا اصلاً نمي ميرم كه اين قدر دير آمدي.
پانسمان را كه عوض كرد حالش بهتر شد.
مدت شش ماه شهيد در بيمارستان بستري بود به قدري كه تمام موهاي سر او ريخته شده بود وقتي كه به خانه آمد براي ديدار او رفتيم. تمام آن روزها درس بود و تمام آن روزها اتفاق افتاد. هنوز به طور كامل خود را آماده نكرده بوديم. يك دفعه در مقر گردان حاضر شد با هم ملاقات كرديم.
براي عمليات بيت المقدس شب كه قصد داشتيم به منطقه برويم بنده و شهيد ولي پور وضو گرفتيم و مشغول اقامه نماز شديم. حالت عجيبی داشت به ياد بچه‌هايش افتاده بود و دم از آن ها مي زد. من به ايشان گفتم رزمنده نكند از عراق مي ترسی در جوابم گفت: اگر خدا توفيق داد و عمليات اغاز شد در جنگ و رو به روی عراقی‌ها معلوم مي شود كه مادر چه كسی پسر آورده است كه واقعاً همينطور هم بود چون در جبهه مثل شير مي چنگيد و در داخل شهر و محل هم يک مبارز تمام عيار بود.
انتهای پیام/
