«امیرحسین» خود را فدای بسیجی‌ها کرد
به گزارش نوید شاهد لرستان، یکم فروردین ۱۳۴۲، در شهرستان خرمشهر به دنیا آمد. پدرش محمدنبی، در گمرک کار می کرد و مادرش صدیقه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. بیست و ششم آذرماه ۱۳۶۰، به عنوان بسیجی در روستای گرجی ازنا بر اثر انفجار سهوی نارنجک و اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر وی را در شهرستان ازنا به خاک سپردند. برادرش هوشنگ نیز شهید شده است.
مادر شهید از خاطرات فرزندش اینگونه روایت می کند:
به دنبال شهادت هوشنگ (برادر بزرگ امیر حسین)، امیرحسین عجیب دگرگون شده بود. همه همّ و غم او این بود که حتما راه سرخ برادرش را ادامه بدهد. فداکاری‌های هوشنگ را همیشه مرور می کرد و سعی داشت مثل او رفتار کند.
بعد از اینکه به خواهش و تمنای ما از جبهه‌های خرمشهر و جنوب به ازنا بازگشت، به سپاه عاشقان نور ملحق شد و امر آموزش و تعلیم برادران بسیجی را به عهده گرفت. آخرین شبی که امیر حسین کنار ما بود، نیمه‌های شب عاشقانه وضو گرفت، قرآن را برداشت و با نوای گرم و دلنشین خود به تلاوتی از آیات نور پرداخت.
او برای اولین بار دوست داشت صدای خودش را روی نوارکاست ضبط کند. انگار که می دانست این صدا باید همیشگی و جاودانه بماند. برای همین منظور سعی کرد تا این صدای ماندگار را حفظ کند. صبح روزی که آخرین سپیده را دید از همهء ما خداحافظی گرمی کرد و برای تعلیم بسیجیان راهی مسجد روستای گرجی شد.
به دنبال آن هنگامی که خورشید غروب کرد خود احساس شرم می کرد و دلش به سرخی شفق خون شده بود، خبر آوردن که یکی از نارنجک ها هنگام آموزش در شرف انفجار قرار گرفته که امیرحسین به لحاظ آموختن درس فداکاری و گذشت و ایثار جان در راه خدا که از برادرش هوشنگ یاد گرفته بود، خودش را بر روی آن نارنجک پرتاپ می کند تا آسیبی به دیگر بسیجی ها وارد نشود.
شهامت و از خود گذشتگی امیرحسین او را به شهادت می رساند و شهادت او مصادف بود با اربعین حسینی. در این روز جسم تکه تکه اش را برای همیشه از محراب عشق به میعادگاه عاشقان گلزار شهدا سرخ پوش تشییع کردیم روانش آسوده باد و اکنون برادرانش در حسینیه شهیدان پاپی ادامه دهنده را آنان خواهند بود.
انتهای پیام/
