شکارچیان غیر مجاز با دلسوزی شهید یاری، دوستدار طبیعت می‌‌شدند

نوید شاهد: طبق معمول در مقر منطقه حفاظت‌شده «لشگردر» گوش به زنگ بود اما وقتی گزارش حضور شکارچیان غیر مجاز در منطقه به دستش می‌رسد، خیلی زود خودش را به محل می‌رساند. پس از تعقیب و گریز فراوان با شلیک تیر به چرخ خودرو قصد توقف شکارچیان غیر مجاز را داشت که موفق به انجام این کار هم می‌شود. وقتی به خودرو شکارچی غیرمجاز نزدیک می‌شود تا او را اعمال قانون کند، براثر تیراندازی ناجوانمردانه، به شهادت می‌رسد. «عبدالله یاری» محیطبان شهید یکی از هزاران ایثارگری است که در راه دفاع از منابع طبیعی جانشان را کف دست گرفته‌اند و به میدان مبارزه با اشرار آمده‌اند. این شهید والامقام در سیزدهمین روز از مرداد 1391 به دست یک شکارچی غیرمجاز به مقام رفیع شهادت رسید و آسمانی شد. شکارچیان غیرمجاز بسیاری به واسطه خیرخواهی و رفتار کریمانه او تغییر رویه داده و دوستدار طبیعت شده‌اند. به مناسبت فرا رسیدن هجدهم خرداد روز «محیط زیست، محیط‌بان و ترویج فرهنگ ایثار و شهادت» با «رضا یاری» برادر شهید محیط‌بان «عبدالله یاری» گفت‌وگو کرده‌ایم.

خاطره‌ای از دلسوزی شهید برای محیط زیست

برادر شهید در گفت‌وگو با خبرنگار نوید شاهد با اشاره به اینکه شهید همیشه برای موجوداتی که زیست‌گاهشان طبیعت بود همانند نگرانی‌اش برای تمامی انسان‌ها دلسوزی می‌کرد، از برادر شهیدش «عبدالله» گفت: محبتی که در رفتار و گفتار برادرم موج می‌زد، مثال‌زدنی بود. برادرم نسبت به مسئولیتی که قبول کرده بود تعهد عجیبی داشت و در همین راه خون پاکش بر زمین ریخت.

یاری در ادامه صحبت‌هایش خاطره‌ای را از برادر شهیدش تعریف کرد: سال 1389 برای عزاداری ایام محرم به روستای زادگاه پدری‌مان در اطراف «همدان» رفته بودیم. رسم عزاداری آنجا هم بر این است که عزاداران گرد روستا می‌چرخند، در میانه راه فرزندانم که خردسال بودند احساس سرما کردند و من به ناچار «بوته‌ گونی» را آتش زدم تا احساس گرما کنند.  وقتی «رضا» رسید و این صحنه را دید ناراحت شد اما با احترام گفت: «در این موقع از سال جانوران از سرما به این بوته‌ها پناه می‌برند و نباید این کار را می‌کردی.» برادرم آتش را خاموش کرد و پس از جمع‌آوری تعدادی چوب آتش دیگری برافروخت.

آخرین دیدارمان یادش بخیر

یاری درباره آخرین دیدار با برادر شهیدش روایت کرد: ما انس و الفت عجیبی با هم داشتیم. هر هفته چند بار یا همدیگر را می‌دیدیم یا اینکه با یکدیگر تلفنی صحبت می‌کردیم. «عبدالله» افسر محیط‌بانی بود. یک روز قبل از شهادت برادرم تلفنی با او صحبت کردم. من در «همدان» سکونت دارم اما برادرم در «ملایر» زندگی می‌کرد. آخرین دیدارمان را هیچوقت فراموش نمی‌کنم. بیشتر وقت‌ها در سفر به «ملایر» به خانه مادرمان می‌رفتم اما «عبدالله» حتی ساعت 23 پس از یک روز سخت کاری به دنبالم می‌آمد تا من را به خانه خودش ببرد. ‌‎

نحوه شهادت شهید محیط‌بان

یاری بغض سنگینی که در گلویش نشسته بود را فرو داد و درباره نحوه شهادت برادرش گفت: برادرم مسئول منطقه «لشگرِدر» بود که گزارش حضور شکارچیان غیر مجاز به دستش می‌رسد و بلافاصله خودش را به محل می‌رساند. شکارچیان غیرمجاز را تعقیب می‌کند و با شلیک به چرخ خودرو باعث توقف آنها می‌شود. اما شکارچی غیرمجاز به خودروی برادرم تیراندازی می‌کند و او را به شهادت می‌رساند. «عبدالله» در سیزدهم مرداد 1391 آسمانی شد. 

شهدای محیط‌بان باید به جامعه معرفی شوند

یاری درباره ضرورت معرفی شهدای محیط‌بان خاطرنشان کرد: شهدای محیطبان باید به جامعه معرفی شوند. معرفی این شهیدان موجب ایجاد حس مسئولیت در تمام افراد جامعه خواهد شد تا نسبت به منابع طبیعی بیشتر دلسوزی کنند. همچنین این کار موجب حفظ محیط زیست و جلوگیری از نابودی تدریجی منابع طبیعی خواهد شد.

دستگیری از متخلفان محیط زیست

برادر شهید در بخش دیگری از صحبت‌هایش به رفتار جالب شهید با متخلفان اشاره کرد و گفت: یکی از شکارچیان غیرمجاز بچه محل‌مان بود و «عبدالله» هم او را می‌شناخت. یک روز برادرم در خانه او رفت و درخواست کرد که دیگر برای شکار غیرمجاز به آن منطقه نرود. او مشکل اقتصادی را بهانه کرده بود. برادرم پولی را برایش جور کرد و به او داد. «عبدالله» از آن شکارچی غیرمجاز خواسته بود این پول را سرمایه کاسبی‌ کند و دیگر به دنبال شکار نرود.

وی افزود: بعد از شهادت برادرم از این ماجرا خبردار شدم. البته نظیر این اتفاق بارها افتاده و شکارچیان غیرمجازی که برادرم نجاتشان داد وقتی از شهادت «عبدالله» خبردار شدند بیشتر از خانواده برای او اشک ریختند و ابراز ناراحتی کردند.

خبرنگار: رضا افراسیابی