نگاهی به حیات طیبه شهید روزهای ابتدایی جنگ تحمیلی «محمدرضا سعیدی»
به گزارش نوید شاهد شهرستان‌های استان تهران، «محمدرضا» در آغازین روزهای انقلاب اسلامی سراز پا نمی‌شناخت. اواخر سال ۵۶ پیوسته در تظاهرات مردمی علیه رژیم پهلوی شرکت می‌کرد و مثل همه مردم انقلابی شعار می‌داد:
زیر بار ستم نمی‌کنیم زندگی *** سر فدا می‌کنیم در ره آزادگی
او جوانی متعصب و ظلم ستیز بود با پخش اعلامیه‌های حضرت امام (ره)، سهم خود را در سوزاندن ریشه‌های ظلم و فساد به عنوان یک جوان انقلابی به خوبی ایفا کرده بود؛ اما همه اینها به تنهایی او را راضی نمی‌کرد محمدرضا برای مبارزه همیشه به کار‌های بزرگتری می‌اندیشید. طولی نکشید که با یک دندانپزشک انقلابی آشنا شد و با کمک او بمب‌های دست ساز درست کرد. با این بمب‌ها می‌توانستند مانع نیرو‌های ضد شورش پلیس که مردم و جوانان بی‌گناه را به خاک و خون می‌کشیدند شوند.
محمدرضا موفق شد یک دستگاه اتومبیل پلیس ضدشورش شاهنشاهی را به آتش بکشد. کم کم به کار پخش اعلامیه‌های امام و بیانیه‌های انقلاب مشغول شد. برای این کار احتیاج داشت یک موتورسیکلت داشته باشد درخواست خود را با خانواده‌اش در میان گذاشت. همه تعجب کرده بودند محمدرضا به برادرش گفت: یک موتور که داشته باشم انگار یک تفنگ دارم.
او عاشق حضرت امام (ره) و آماده جان‌سپاری در راه اهداف و آرمان‌های او بود. عاقبت مبارزه به ثمر نشست و محمدرضا هم مثل میلیون‌ها، ایرانی دیگر با پیروزی انقلاب اسلامی از فرط شوق به خیابان‌ها آدم و شهد شیرین این پیروزی را در ۲۲ بهمن ۵۷ چشید.
در آغاز پیروزی انقلاب او همچنان به فعالیت‌های انقلابی خود ادامه داد و روز و شب در بسیج محل کمیته انقلاب اسلامی ستاد عملیاتی بعثت و جهاد سازندگی خدمت کرد، تا اینکه بعثی‌ها به ایران حمله کردند. خبر جنگ که قطعی شد محمدرضا در کمتر چند روز خود را به شهر‌های جنگ زده رساند، فقط هشت روز از یورش دشمن به خاک ایران می‌گذشت محمدرضا از اولین شهدای جنگ بود. او در هفتم مهرماه سال ۵۹ در مریوان به شهادت رسید.
انتهای پیام/
